Wolno stojąca ścianka działowa nie psuje ogólnego wrażenia otwartości i przestrzeni, a równocześnie zapewnia dodatkową możliwość ustawienia mebli czy sprzętu. Wybrano przedstawione tu rozwiązanie, bowiem ze względu na okna znajdujące się na ścianie frontowej, konieczna byłaby – w przypadku czołowego przyłączenia ściany – pracochłonna zmiana elewacji, co pociągnęłoby za sobą znaczne koszty.
Obszaru łazienki nie można było – ze względu na wspomniane już uwarunkowania budowlane – całkowicie wyodrębnić, dlatego podkreślono optycznie różnicę między sypialnią i łazienką przy pomocy prostego i wypróbowanego sposobu: zmiany wykładziny podłogowej. Ciepła, dywanowa wykładzina podłogowa w sypialni kończy się na progu łazienki, by ustąpić miejsca płytkom ceramicznym. Jednolity kolor i kształt kafelek „przerywają nietypowe, owalne wzory w ciepłym kolorze.
Po prawej stronie, za szerokim przejściem z sypialni do łazienki, znajduje się toaleta, schowana za dodatkowymi drzwiami. Natomiast tuż
za ścianką działową usytuowano wannę z rozsuwanymi ściankami bocznymi, umożliwiającymi swobodne korzystanie z prysznica.
Z tego powodu należało znaleźć wodoszczelne rozwiązanie dla lekkiej konstrukcji ścianki działowej. Wybrano płyty wiązane cementem, które są przeznaczone do pomieszczeń o zwiększonej wilgotności. Drobną wadą tych płyt jest większa trudność obróbki. Do ich cięcia i wiercenia potrzebny jest porządny sprzęt wyposażony w narzędzia z ostrzem diamentowym lub z węglików spiekanych. Przestrzeń pomiędzy płytami wypełniono matą z wełny mineralnej, która jest bardziej odporna na działanie wilgoci niż większość alternatywnych materiałów izolacyjnych.
