Materiał kompostowy
Trociny, stare siano lub liście zawierają związki bogate w węgiel (C). Odpady kuchenne, świeża trawa lub rośliny skoszone na zielony nawóz są bogatsze w białko, czyli zawierają więcej azotu (N). Stosunek C:N w dobrym kompoście powinien być jak najmniejszy. W oborniku bydlęcym wynosi 15:1, a w liściach lipy, buka czy dębu aż 40—60:1. Dlatego w dobrze sporządzonym kompoście nie powinno zabraknąć obornika. W razie jego braku powinniśmy go kupić.
W celu lepszego rozkładu resztek organicznych do kompostu można dodawać różne ziemie, mączki mineralne lub inne nawozy organiczne.
Podstawowym dodatkiem do kompostu jest żyzna ziemia ogrodowa, która może stanowić do 5% objętości pryzmy. Wilgotną ziemię o strukturze gruzełkowatej należy równomiernie rozrzucić po całej pryzmie. Zbyt sucha ziemia pochłania dużo wilgoci. Nie nadają się do tego celu ciężkie gleby ilaste lub ziemia z głębszych warstw, wydobyta podczas kopania piwnicy lub fundamentów pod dom.
Taką ziemię należy przez zimę kompostować w oddzielnym miejscu, aby pod wpływem mrozu skruszyły się duże bryły.
Do kompostu sporządzonego z odpadów kuchennych, świeżej trawy i innych materiałów bogatych w białko trzeba dodać wapna palonego w dawce 2—4 kg na 1 m3 kompostu. Do kompostu obornikowego, zamiast wapna gaszonego, należy dodać podwójną dawkę wapna glonowego** ( Wapno glonowe jest w Polsce niedostępne, mączki ilaste i bazaltowe natomiast można produkować z rodzimych zasobów. Wszystkie biopreparaty nic znajdujące się u nas w sprzedaży oznaczono w tekście znakiem minus we frakcji górnej, np. Algomin”). W razie potrzeby można też dodawać mączkę bazaltową, a na lekkich glebach specjalne mączki ilaste, np. Edasil- w dawce 1 kg na 1 m3; sprzyja to powstawaniu kompleksu ilasto-próchnicznego.
Jeśli gleba ogrodowa wykazuje niedostatek fosforu, do kompostu można dodać mączkę kostną (5—8 kg/m3 ziemi kompostowej) lub kurze-niec (10 kg/m3 ziemi kompostowej), lub fosforyty (5 kg/m3).
Niedobór potasu można uzupełnić popiołem drzewnym w dawce 3— 5 kg/m3. Przy niedostatku azotu w pryzmie i braku obornika można dodać 4—6 kg/m3 wiórów rogowych.
Kiedy pryzmą kompostowa osiągnie jedną trzecią przewidzianej wysokości, można stopniowo dodawać tzw. biodynamiczne preparaty kompostowe (po jednej pełnej łyżeczce od kawy). Jeśli preparaty dodajemy po zakończeniu układania pryzmy, wsypujemy je w otwory głębokości około 50 cm, zrobione w stosie grubym kijem. Następnie otwory dokładnie zasypujemy, żeby preparaty były ze wszystkich stron otoczone materiałem kompostowym. Płynny preparat z kozłka miesza się przez 10—15 minut z wodą o temperaturze ciała i opryskuje nim gotową pryzmę (2—3 cm3 preparatu na 5 l wody). Podane tu ilości wystarczają na 3—5 m3 materiału kompostowego. Wspomniane preparaty są dokładniej opisane w dalszej części tej książki.
